Tarihçe
Serinhisar ve çevresi Oğuzların bir kolu olan Avşarlar tarafından kurulmuştur. XIII.yy ikinci yarısında Karaağaç ovasından geçen İbn. Said buradaki Türkmenlerin “Uç” Türkmenleri olduğundan bahsetmektedir. Oğuzların Bozok boyuna mensup Türk oymaklarının yoğun olarak yaşadığı bir bölge olan Karaağaç ovasında, 1332’de geçen İbn Batuta burada ağaçların çok olduğunu ve buraya Karaağaç ovası denildiğini yazar. Önce “Kepez” sonra “Yerlikaya” denilen ilçe, 1302-1310 tarihlerinde yapılan ve son zamanlara kadar kalıntılarına rastlanan hisardan dolayı “Kızılhisar” diye adlandırılmıştır.
Malazgirt’ten sonra Horasan erenleri öncülüğünde Batı Anadolu’ya gelen Türkmen toplulukları “uç” denilen bu bölgelere yerleşerek, yörenin Türkleşmesi ve İslamlaşmasının gerçek mimarları olmuşlardır. Kanuni Sultan Süleyman zamanında eyalet olarak Konya’ya, sancak olarak da Burdur’a bağlanmış ve bu durum uzun süre devam etmiştir.
1671-1672’de Denizli’ye gelen ve Karaağaç ovasından geçen Evliya Çelebi Seyahatnamesinde, Karaağaç ovasından (Kızılhisar’dan) bahsetmektedir. Coğrafya koşulları ve rakımın yüksek olması, o günkü şartlarda beldenin kaza merkezi olmasını engellemiştir.1870 tarihli Osmanlı Nizamnamesine göre Acıpayam’ın 1871’deki Kazalığı üzerine Kızılhisar Acıpayam’a bağlanmıştır.
1910’daki idari değişikliğe göre, Denizli bağımsız mutasarrıflık olmuş ve 1923 yılında Cumhuriyetin ilanıyla il haline getirilmiştir. 19.06.1987 tarih ve 3392 sayılı kanunla Kızılhisar ilçe olmuş, adı da Serinhisar olarak değiştirilmiştir. 2023 TÜİK verilerine göre nüfusu 14.591 kişidir.
Serinhisar İlçesinin Coğrafi Yapısı
İlçe toprakları Denizli ilinin güney yönünde Akdeniz Bölgesine yakındır. Kuzeyinde Denizli güney yönünde Acıpayam, batıda Tavas, doğuda Acıpayam’a bağlı Yeşilyuva Kasabasıyla çevrilmiştir.
Deniz seviyesi 900 m’den 2528 m’ye kadar değişmekte, göller yöresi ikliminin hakim olduğu ilçe toprakları doğal orman alanıdır.
Serinhisar, Antalya Körfezi’nin kuzeyinde bir yay biçiminde uzanan batı Toros dağlarının uzantıları arasında yeralır. Güney kanadında yayla, daha güneyinde Acıpayam ovasının bir parçasını oluşturan Serinhisar ovası yer almaktadır.
Serinhisar İlçesinin Ekonomik Yapısı
İlçe merkezinde urgancılık, leblebicilik, kerestecilik, zeytincilik, tütüncülük, turşuculuk yapılmaktadır. Ayrıca Yatağan kasabasında halk, bireysel olarak bıçakçılık, halıcılık, tütüncülükle uğraşmaktadır. Serinhisar ilçe merkezinde ekonomik yapıya hakim olan halkın geçim kaynaklarının başında tütüncülük, nakliyecilik, pazarcılık ve halı dokumacılığı gelmektedir.
Ayrıca turşu imali ve zeytin işletmeleri de önemli yer tutmakta ve yurtdışına ihraç edilmekte ve ihracat genellikle Almanya, Fransa, İngiltere, İtalya ve Arap ülkelerine yapılmaktadır. İlçede fason üretim yapan 3 tekstil fabrikası da bulunmaktadır.
Yatağan’da bıçakçılık ve el aletleri üretiminin ana hammaddesi olan kara çelik ve paslanmaz çeliği sağlamak için kurulan şirkete ait tesiste üretim giderek artmaktadır.
Serinhisar ve çevresi Oğuzların bir kolu olan Avşarlar tarafından kurulmuştur. XIII.yy ikinci yarısında Karaağaç ovasından geçen İbn. Said buradaki Türkmenlerin “Uç” Türkmenleri olduğundan bahsetmektedir. Oğuzların Bozok boyuna mensup Türk oymaklarının yoğun olarak yaşadığı bir bölge olan Karaağaç ovasında, 1332’de geçen İbn Batuta burada ağaçların çok olduğunu ve buraya Karaağaç ovası denildiğini yazar. Önce “Kepez” sonra “Yerlikaya” denilen ilçe, 1302-1310 tarihlerinde yapılan ve son zamanlara kadar kalıntılarına rastlanan hisardan dolayı “Kızılhisar” diye adlandırılmıştır.
Malazgirt’ten sonra Horasan erenleri öncülüğünde Batı Anadolu’ya gelen Türkmen toplulukları “uç” denilen bu bölgelere yerleşerek, yörenin Türkleşmesi ve İslamlaşmasının gerçek mimarları olmuşlardır. Kanuni Sultan Süleyman zamanında eyalet olarak Konya’ya, sancak olarak da Burdur’a bağlanmış ve bu durum uzun süre devam etmiştir.
1671-1672’de Denizli’ye gelen ve Karaağaç ovasından geçen Evliya Çelebi Seyahatnamesinde, Karaağaç ovasından (Kızılhisar’dan) bahsetmektedir. Coğrafya koşulları ve rakımın yüksek olması, o günkü şartlarda beldenin kaza merkezi olmasını engellemiştir.1870 tarihli Osmanlı Nizamnamesine göre Acıpayam’ın 1871’deki Kazalığı üzerine Kızılhisar Acıpayam’a bağlanmıştır.
1910’daki idari değişikliğe göre, Denizli bağımsız mutasarrıflık olmuş ve 1923 yılında Cumhuriyetin ilanıyla il haline getirilmiştir. 19.06.1987 tarih ve 3392 sayılı kanunla Kızılhisar ilçe olmuş, adı da Serinhisar olarak değiştirilmiştir. 2023 TÜİK verilerine göre nüfusu 14.591 kişidir.
Serinhisar İlçesinin Coğrafi Yapısı
İlçe toprakları Denizli ilinin güney yönünde Akdeniz Bölgesine yakındır. Kuzeyinde Denizli güney yönünde Acıpayam, batıda Tavas, doğuda Acıpayam’a bağlı Yeşilyuva Kasabasıyla çevrilmiştir.
Deniz seviyesi 900 m’den 2528 m’ye kadar değişmekte, göller yöresi ikliminin hakim olduğu ilçe toprakları doğal orman alanıdır.
Serinhisar, Antalya Körfezi’nin kuzeyinde bir yay biçiminde uzanan batı Toros dağlarının uzantıları arasında yeralır. Güney kanadında yayla, daha güneyinde Acıpayam ovasının bir parçasını oluşturan Serinhisar ovası yer almaktadır.
Serinhisar İlçesinin Ekonomik Yapısı
İlçe merkezinde urgancılık, leblebicilik, kerestecilik, zeytincilik, tütüncülük, turşuculuk yapılmaktadır. Ayrıca Yatağan kasabasında halk, bireysel olarak bıçakçılık, halıcılık, tütüncülükle uğraşmaktadır. Serinhisar ilçe merkezinde ekonomik yapıya hakim olan halkın geçim kaynaklarının başında tütüncülük, nakliyecilik, pazarcılık ve halı dokumacılığı gelmektedir.
Ayrıca turşu imali ve zeytin işletmeleri de önemli yer tutmakta ve yurtdışına ihraç edilmekte ve ihracat genellikle Almanya, Fransa, İngiltere, İtalya ve Arap ülkelerine yapılmaktadır. İlçede fason üretim yapan 3 tekstil fabrikası da bulunmaktadır.
Yatağan’da bıçakçılık ve el aletleri üretiminin ana hammaddesi olan kara çelik ve paslanmaz çeliği sağlamak için kurulan şirkete ait tesiste üretim giderek artmaktadır.
Son düzenleme:
