Hiciv

Hiciv: Topluma Ayna Tutmak​

Hiciv , toplumdaki olumsuz durumları, kişileri veya olayları yererek, eleştirerek ve gülünç duruma düşürerek ortaya koyan bir edebi türdür. Aynı zamanda, toplumun dikkatini çekmek, düşünceleri değiştirmek ve iyileştirme amacı güder. Hiciv, genellikle mizah, ironi ve taşlama gibi edebi araçlarla yapılır.

Hiciv Neden Önemlidir?​

• Toplumsal Eleştiri: Toplumdaki eksiklikleri, yanlışları ve haksızlıkları gözler önüne sererek, düzeltilmeleri için bir uyarı niteliği taşır.
• Farkındalık Yaratma: İnsanları düşündürür, sorgulamalarına neden olur ve toplumsal bilinç oluşmasına katkıda bulunur.
• Değişimi Tetikleme: Toplumdaki olumsuz durumları eleştirerek, değişimi ve gelişimi teşvik eder.
• Eğlence: Hiciv eserleri, okurlara keyifli ve eğlenceli anlar yaşatır.

Hiciv Nasıl Yapılır?​

• Abartma: Olaylar veya kişiler abartılarak gülünç hale getirilir.
• İroni: Tam tersini söyleyerek veya bir durumu yererek yapılan esprilerdir.
• Taşlama: Alaycı ve aşağılayıcı bir şekilde eleştirmektir.
• Mizah: Gülünç durumlardan veya sözlerden yararlanarak eğlendirmektir.

Hiciv Türleri​

• Şiirsel Hiciv: Şiirler aracılığıyla yapılan hiciv türüdür.
• Nesir Hiciv: Nesir metinler (makale, deneme vb.) aracılığıyla yapılan hiciv türüdür.
• Tiyatro Hiciv: Tiyatro oyunları aracılığıyla yapılan hiciv türüdür.

Tarihteki Ünlü Hicivciler​

• Jonathan Swift: “Gulliver’s Travels” adlı eserinde İngiliz toplumunu hicivlemiş ünlü bir yazar.
• Molière: Fransız komedyen ve yazar, tiyatro eserlerinde toplumun ahlak ve ahlaksızlığını ele almıştır.
• Satirik dergiler: “Leman”, “Penguen” gibi dergiler, Türkiye’de hiciv geleneğini sürdüren önemli yayınlardır.

Günümüzde Hiciv​

Günümüzde hiciv, karikatürler, stand-up gösterileri, sosyal medya paylaşımları ve siyasi yorumlar gibi farklı platformlarda karşımıza çıkar. Ancak hiciv yaparken, kişi haklarına saygı göstermek ve toplumun genel ahlak değerlerine zarar vermemek önemlidir.

Özetle, hiciv, toplum aynasıdır. Toplumdaki olumsuzlukları gözler önüne sererek, düşünceleri değiştirir ve daha iyi bir gelecek için çaba göstermemizi sağlar.

Vincenzo Montella hakkında yaptığım bir hiciv:

---

Montella’nın Taktik Defteri: Bir Çocuk Çizgi Romanı​

Vincenzo Montella, futbol sahalarının sevilen, ancak taktik anlayışı sıkça sorgulanan isimlerinden biri. “Aeroplanino” lakabıyla tanınan Montella, gol sevinçleri kadar taktik defteriyle de konuşuluyor. Gelin, bu defterin sayfalarına birlikte göz atalım.

Montella’nın taktik anlayışı, sanki bir çocuk çizgi romanının sayfalarından çıkmış gibi. Maç öncesi yaptığı hazırlıklar, daha çok bir kumar oyununa benziyor. Taktik tahtası yerine fal bakma tahtası kullanıyor olsa şaşırmazdık. “Bugün şansımız var, rastgele oynayalım!” dercesine sahaya çıkan Montella, bazen bir futbol dahisi, bazen de amatör bir antrenör gibi davranıyor.

Taktik defterine baktığınızda, karalamalar, ok işaretleri ve anlamsız çizgilerle dolu olduğunu görürsünüz. Sanki bir çocuk, futbol maçını bir oyun parkına çevirmiş ve oyuncularını lego parçaları gibi yerleştiriyor. Orta sahanın ortasında büyük bir boşluk, savunma hattı ise sürekli dağılıyor. Montella’nın taktik anlayışında, futbolun temel ilkeleri neredeyse hiç yer almıyor.

“Kontra atak yapacağız!” diye bağırırken, oyuncuları topu ayağında taşımaya daha meraklı. “Pres yapacağız!” derken, rakip kaleye 30 metreden şut çekmeye çalışıyorlar. Montella’nın takımında, oyuncuların her biri kendi kafasına göre oynuyor. Sanki bir orkestrada, her enstrüman farklı bir şarkı çalıyor.

Montella’nın taktik defteri, aslında bir futbol takımının nasıl yönetilmemesi gerektiğinin canlı bir örneği. Taktik anlayışı, sürekli değişen ve gelişen futbol dünyasında tamamen yersiz kalıyor. Montella’nın futbol anlayışı, daha çok bir çocuk oyununa benziyor. Oyunun keyfini çıkarmak varken, kazanmaya takık olmak ne kadar anlamlı?

Belki de Montella’nın en büyük hatası, futbolu çok fazla ciddiye alması. Futbol, sonuçta bir oyun. Bu oyunu keyif alarak oynamak yerine, sürekli kazanmak için taktikler üretmeye çalışmak, oyunun özünü kaçırmak demektir. Montella’nın taktik defterini kapalı tutması ve futbolun akışına bırakması, hem kendisi hem de takımı için daha iyi olabilir.

“Patronların Gizli Dünyası” Adlı Bir Rapor​

Ey çalışanlar, ey emekçiler! Gelin hep birlikte, yaşamımızın büyük bir bölümünü harcadığımız iş yerlerindeki o gizemli varlıkları, patronlarımızı inceleyelim. Evet, evet, tam da öyle. O, maaşları donduran, iş yükünü katlayan ve tatil günlerini iptal eden o muhteşem insanlar.

Patronlar Rehberi (Mizah İçerir):

• Motivasyon Teknikleri: Patronların en sevdiği motivasyon tekniği, çalışanlara daha fazla iş yükü vermektir. Mantıklarına göre, ne kadar çok çalışılırsa o kadar mutlu olunur.
• Toplantı Maratonları: Patronlar için toplantı, vazgeçilmez bir aktivitedir. Günde onlarca toplantı yaparak çalışanları yormak ve zamanlarını çalmak en büyük zevkleri.
• “Verimlilik” Kavramı: Patronlara göre verimlilik, gece yarılarına kadar çalışmak, hafta sonları ofise gelmek ve sürekli olarak e-maillere cevap vermek demektir.
• “Gelecek Planları”: Patronların gelecek planları genellikle çalışanların iş yükünü artırmak ve maaşlarını düşürmek üzerine kuruludur.

Patron ile Çalışan Arasında Geçen Bir Diyalog (Tamamen Kurmaca):

• Çalışan: Patron, bence bu proje için daha fazla zamana ihtiyacımız var.
• Patron: (Ciddi bir ifadeyle) Zaman mı? Zaman paradır evladım. Zamanı verimli kullanmalıyız.
• Çalışan: (Şaşkınlıkla) Yani?
• Patron: Yani, gece yarılarına kadar çalışmaya devam etmeliyiz.

Sonuç:

Patronlar, şirketlerin olmazsa olmazlarıdır. Onlar sayesinde işler büyür, karlar artar ve çalışanlar daha çok çalışır. Elbette bu sözler tamamen ironik olup, patronlarla olan ilişkilerimizin karmaşıklığını ve bazen de zorluklarını mizahi bir dille dile getirmek amaçlanmıştır.

---

Not: Bu yazı, patronları genel olarak ele alan mizah içerikli bir metindir. Her patron farklıdır ve buradaki ifadeler tüm patronlar için geçerli değildir.

Türkiye’deki turizm ve otelcilik hakkında yaptığım bir hiciv:

---

Türkiye Otelciliği: Lüks Mü, Lüks İddiası mı?​

“Beş Yıldızlı Otelde Bir Yıldızlı Kahvaltı”

Ey millet, ey tatil severler! Türkiye’nin gözde otellerinde tatil yapmak ne kadar keyifli, değil mi? Özellikle de beş yıldızlı otellerde… Ancak, gelin görün ki, bu beş yıldızın çoğu, resepsiyondaki abajurun parlaklığına veya lobideki saksı bitkisinin türüne verilmiş gibi duruyor.

“Deniz Manzaralı Oda: Karşıda Bir Apartman”

Odalarda “deniz manzaralı” yazıyor ama pencereden baktığınızda karşınızda kocaman bir apartman göreceksiniz. Odalarda “king size yatak” yazıyor ama yatağa sığmakta zorlanıyorsunuz. “Mini bar” denilen şey ise, içinden bir kutu kola ve bir paket cips çıkacak kadar mini.

“All Inclusive: Bütün Gün Karnınızı Doyurma Mücadelesi”

“All inclusive” konseptindeki otellerde yiyecekler o kadar bol ki, sanki bir savaş alanındaymışsınız gibi hissediyorsunuz. Masalar yiyeceklerle dolu, ancak lezzet konusunda pek de iddialı değiller. Yemek sırasındaki kuyruklar ise, adeta bir ekmek kuyruğunu aratmıyor.

“Animasyon Gösterileri: Çocukluğumuzdan Kalma Hatalar”

Otellerdeki animasyon gösterileri ise tam bir facia! Animatörler, sanki bir amatör tiyatro oyununda yer alıyormuş gibi hareket ediyorlar. Dansları, şarkıları ve şakaları o kadar kötü ki, izlerken gözlerinizi kapatmak istiyorsunuz.

“Otel Yorumları: Gerçekten mi, Yoksa Trol Mü?”

Otellerin internet sitelerindeki yorumları ise tam bir karmaşa. Bazı yorumlarda otel övgülerle doluyken, bazı yorumlarda ise otel yerden yere vuruluyor. Hangisine inanacağınızı şaşırıyorsunuz. Belki de bu yorumların bir kısmı, oteli kötülemek veya övmek isteyen rekabetçi işletmeler tarafından yapılıyor.

Sonuç:

Türkiye’deki otelcilik sektörü, potansiyeline göre çok daha iyi olabilir. Ancak, lüksü abartmak ve müşteri memnuniyetini ikinci plana atmak, sektörün gelişimini engelliyor. Umarız ki, bir gün Türkiye’de gerçek anlamda lüks ve konforlu oteller görebiliriz.

Beş Yıldızlı Kumdan Kale​

Ey misafir, hoş geldin memleketimize! Seni beş yıldızlı bir otelde ağırlayacağız. Tabii ki yıldızlar kumdan, odalarımız ise çamurdan. Denizimiz? Hani şu, içine atladığında miden bulanıp denizanası avına çıkan? Evet, o!

Havuzumuz ise, yer yer çamurlu, yer yer çöplü bir bataklık. Şezlonglarımız? Paslanmış, güneşten erimiş demir yığınları. Ama merak etme, manzaramız harika! Karşında yükselen dağlar var, tepesinde çöp konteynerleriyle.

Yemeklerimiz mi? Taze ve yerel ürünlerden oluşuyor! Dün akşam artan köfteler, biraz bayatlamış ekmek ve bolca turşu. Şefimiz, Michelin yıldızlı olmasa da, deneyimli. Özellikle turşuyu mayalamada eşsiz bir yeteneği var.

Animasyon ekibimiz ise, yazları öğrencilik yapan, dans figürlerini YouTube’dan öğrenmiş gençlerden oluşuyor. Gündüzleri havuz başında dans edip sizi eğlendirmeye çalışıyorlar, geceleri ise odalarında ders çalışıyorlar.

Otel müdürümüz ise, her daim güleryüzlü ve misafirperver. Tabii ki sorunlarınızı çözmek için değil, sadece size gülümsemek için. Zaten sorunlarınızı çözmeye çalışacak kimse yok ki!

Peki, neden bize geliyorsunuz? Çünkü biz ucuzuz! Kaliteli hizmet mi arıyorsunuz? O zaman beş yıldızlı otellere değil, beş yıldızlı restoranlara gidin. Bizde beş yıldızlı kumdan kaleler var!

---

Not: Bu yazı, Türk turizminin genel bir durumu hakkında hiciv amaçlı yazılmıştır. Tüm tesisler bu şekilde değildir. Ancak, bazı eksiklikler ve sorunlar olduğu da bir gerçektir.

“Kan Emicilerin Şahı: Sivrisinek”

Ey sivrisinek, sen ne garip bir yaratıksın öyle! Bütün gece uyuyamıyoruz senin yüzünden. Güneş battı mı, sen ortaya çıkıyorsun. Bizi ısırıyorsun, kaşındırıyorsun, uykunuzu kaçırıyorsun. Sanki dünyanın en önemli işi sensin de bizi rahatsız ediyorsun.

Senin o incecik bacaklarınla nasıl bu kadar hızlı uçtuğunu anlamıyorum. Bir an gözünün önünde yokken, bir an sonra kolunda geziniyorsun. Sanki bir ninja gibisin. Hem de en sinsi türünden.

En komiği de, o minicik bedenine göre ne kadar obursun! Bir insanın kanını emerek doyuyorsun. Sanki bir vampirsin. Hem de en minik boyuttaki.

Senin için özel üretilmiş sinek kovucular, tütsüler, sıvılar… Hiçbiri işe yaramıyor. Sanki senin özel bir zırhın var. Bütün bu önlemlere rağmen yine de geliyorsun. Sanki bizi kızdırmaktan zevk alıyorsun gibi.

Bir de sesin var ya, o ayrı bir dünya! Uçuş sesinle uyuyan insanı uyandırıyorsun. Sanki bir savaş uçağı gibi. Hem de en gürültülü türünden.

Bizler uyumaya çalışırken, sen dans ediyorsun. Vücudumuzda bir gezintiye çıkıyorsun. Sanki bizim evimiz senin oyun alanın.