İzmir’de yaşayıp da 90 dakikalık aktarma sisteminin nimetlerinden ya da çilesinden nasibini almamış kimse yoktur.
ESHOT’un yokuş yukarı giden o bitmek bilmeyen seferleri mi?
İzban’da "Menemen mi, Cumaovası mı?" tartışmaları mı?
Yoksa Konak tramvayında gün batımını izlemek mi?
Kimi zaman Göztepe sahilinde indiğiniz o durak bir aşka çıkmıştır.
Bazen Bornova otobüsünde hayat dersi veren bir amca, bazen Alsancak Garı’ndan kalkan trenle alınmış ani bir karar…
“Bir hat, bir durak, bir an… İzmir’de ulaşım sadece bir yolculuk değil; hayatın ta kendisi.”
Şimdi söz sizde:
Hangi ESHOT hattı hayatınızın fon müziği oldu?
İzban’da unutamadığınız bir yolculuk yaşadınız mı?
Vapurların huzur veren sessizliğinde neyi düşündünüz en çok?
Anlatın, belki aynı durağa bakan pencerelerimiz vardır.
ESHOT’un yokuş yukarı giden o bitmek bilmeyen seferleri mi? İzban’da "Menemen mi, Cumaovası mı?" tartışmaları mı? Yoksa Konak tramvayında gün batımını izlemek mi?Kimi zaman Göztepe sahilinde indiğiniz o durak bir aşka çıkmıştır.
Bazen Bornova otobüsünde hayat dersi veren bir amca, bazen Alsancak Garı’ndan kalkan trenle alınmış ani bir karar…
“Bir hat, bir durak, bir an… İzmir’de ulaşım sadece bir yolculuk değil; hayatın ta kendisi.”
Şimdi söz sizde:
Hangi ESHOT hattı hayatınızın fon müziği oldu?
İzban’da unutamadığınız bir yolculuk yaşadınız mı?
Vapurların huzur veren sessizliğinde neyi düşündünüz en çok?
Anlatın, belki aynı durağa bakan pencerelerimiz vardır.
