Kendi Yazdığınız Şiirler

BENİM KÖYÜM
Baharda şenlenir bağı, bahçesi
Kokusu başkadır benim köyümün
Unutturur adama gamı, kederi
Havası başkadır benim köyümün
XXX
Akşam olur herkes döner evine
Can kurban inan ki benim köyüme
Gülabi'nin torunları derler bizlere
Özü başkadır benim köyümün
XXX
Yeşil yeşil meşeleri var dağında
Meyve ağaçları çiçek açar bağında
Her çeşit otlar yeşerir toprağında
Yeşili başkadır benim köyümün
XXX
Köyümün kenarından akar çayı
Kıvrım kıvrım dolanır sular tarlayı
Unuttum sanma orda olmayı
Dostluğu başkadır benim köyümün
XXX
Yaz gelince çıkarlar yaylaya
Gurbetçiler hasretle döner sılaya
Benden selam olsun Aziz Ağa'ya
Sevgisi başkadır benim köyümün
İbrahim SEVİNDİK

İfşaat

Bir kapı açılıyor içime doğru aralanan
Işığın sızıyor hüzmesi gözümü alan
O an aydınlığa kapatıyorum gözlerimi ışığında kaybolan
Hani bendim diyorum yolculuğa adım atan
Oysa ben yine aynı yerinde kalan
Ellerimde eriyor her bir zaman her bir an
Anlar gibi oluyorum sensin ruhuma dolan
Artık arındır beni bunun adı hezeyan
Herşey kaybolup gitti ve silindi yaşanan
Bir sen varsın evrende bir seni arzulayan

ÖFT

Aynadan Muallim​

Dünya ne tesadüfî
Ne de cani
Bizleriz fani
Bu kadarı kâfî

Olamadık hayvanî
Soranda insanî
Ölüm gelir ki ani
İçindeyiz zannı alemi

Kırdık kalemi
Hikmeti bildik ki mevkî
Olduk alemin zalimi
Sandık ki kendimizi; Dünyanın en iyi alimi
Düşünmeden hâlimizi
Bildik sandık kendimizi
Aynadan ırak
Dön hele de bir bak
Seni sana tanıtana bir bak
Demeyesin sonra:
Nerede adalet nerede hak
Dön bir aynaya bak

Ayna denen temsilî
Temsilî olan; öğretir nasıl olunur insanî
Kınadığım olur muallimim
Deme sonra vay ben kim idim...

Ziynete Minnet

İnsanın, insana duyduğu minnet
Hakk'a duyduğu hiddet
Umar ki Hak'tan himmet
Sanır ki ahlâktan.

Ne zamandı o?
Evet evet, ne zamandı? Borçlu hissettiğin zamanı sual ediyorum.
En son ne zamandı ettiğin şükür?
Birisi sana büyük bir ziynet verende ona duyduğun minnet
Seni sana verene gösterdiğin hiddet.
Bir gözüne dünyalarca verilse ziynet, ne hikmet
Seni sen yapana yok ki hürmet.
Demek ki yok ziynette kıymet.

Sensin sen, en değerli.
Bilemedin ki kendini...
Kendini bilen, kimi bilir idi?
Bu satırları yazanın gözleri yaşlı idi...

Kendini bilmek denen aynadan geçer.
Ayna denen genellikle senin kınadığın veyahut gözünde sıradanlaştırdığındır. Sıradanlaşan gözler demek, körelen kalpler demek. Seni sana bildiren, akıl vererek değil, aklettirerek seni sana bildirmesi daha olasıdır. Hazıra dağ dayanmaz misali. Öğütler vardır, lâkin akletmeye teşvik de vardır. Öğretilen bilgi ile edinilen bilgi arasındaki fark nedir bilir misin sen? Hazır gelen bilgiye ne değer verir insan, ne de hürmet gösterir. Bu misalden olsa gerek ki, alın bilgi demek yerine ne diyor Hak? Akledin diyor. Basit görünen bu kelimedeki mânâyı şuan daha derinden görebiliyor olmanız lazım. Fıtrat gereği bizde hürmet, bizim olanın daha doğrusu emek verdiğimizedir. Ya da ziynetededir. Ziynet ki kendinde saklı. Onu görmez ziyneti bir ömür arar durursun. Ziyneti olup da sakınanlar mı fazla sakınmayanlar mı?(Yani buradaki kasıt mal mülkü olup da, bolca olduğu hâlde onu sakınanlar mı yoksa sakınmadan, gözüne görünmeden paylaşanlar mı?) O hâl ne anlarsın burdan? Yol tektir. Önce kendinden geçesin ki hakîkat yolu gözüksün. Kalbi körelenlere bunlar bir manâ içermez. Hidayet edilir o başka. Biz kimseye hidayet verebilecek güçte değiliz. Mucizeleri versen inanmaz, ama bir gün cüzzî bir şey tesir eder. Biz buna güç yetiremeyiz. Olma yolunda olana yada olmak isteyen işitir bu sözleri.

Huzuru kulda arayış eyledim.
Vay ben ne büyük gaflet ettim.
Lütufları göremedim.
Niçin fark edemedim....

Huzuru insanda arama
kendine zulüm eyleme
kendini haktan men eyleme
kendini gaflete bulama...

Muhtaça sorsan, ihtiyaç.
İhtiyaca sorsan, muhtaç
Sahi ya neyimize güvendik?
Nefsimizi dost bildik, kendimize şeytan edindik.

Zihnimizin içinde hapistik. Ánı bilen, öteyi göremeyen. Kendisine laf yedirmeyen. Bugün iyiydin yarın kötü, ama hep iyi olacaktın hesabına göre. Bu nice aciz zihniyet ola ki. Aaahh gaflet ah. Şuncacık ömüre sürekli birşeyler sıkıştırmaya çalışan insanoğlu. Efendiydik değil mi? Akıl başa gelince bildi, kimilerine bu bile nail olamadı.
Bu durumu hep neye benzetirim bilir misiniz?
Şuan 27 yaşındayım. Lâkin bundan 10 sene önceki bir hareketimi hatırlasam "ne kadar da ahmakmışım" derim, deriz çoğumuz. Ama 17 yaşında iken var mı bunu diyebilen? 17 yaşında iken de 7 yaşındaki hâlini fark edersin ve yine kınarsın kendini. Eee ey kendini dahi bilmez, fakat ortalıkta "ben" diye gezinip duran mahlûkat. De bakalım vakti an ile yorumlamaya, yarınını dahi bilmeden kibirlenmeye devam mı edeceksin? Seni sana veren, seni sana bildirir. Yeter ki iste. Yeter ki içindeki o kalp bunları ansın. Sonra ansızın bildirilirsen acısı ağır olur. Kendinden emin, olmadı ki (dem)in. Sorsan daha dün ne yediğini hatırlamaz, kibrinden aşılamaz.

ATATÜRK SEVGİSİ
Bir ülke görün
Atasını böyle seven
Ve onu her yerde taktir eden
İşte bu Aziz Türk milletidir
XXX
Bir ülke görün
Atasının değerini bilen
Ve onunla her zaman güçlü olan
İşte bu Aziz Türk milletidir
XXX
Bir ülke görün
Atasını dünyanın en büyük lideri olarak gören
Ve onu her yerde simge yapan
İşte bu Aziz Türk milletidir
XXX
Bir ülke görün
Atasının yaptığı devrimleri anlayan
Ve onunla her zaman gurur duyan
İşte bu Aziz Türk milletidir
XXX
Bir ülke görün
Atasını hep yüreğinde taşıyan
Ve onu her yerde saygı ile anan
İşte bu Aziz Türk milletidir
İbrahim SEVİNDİK